W grupie Elfy odbyły się wyjątkowe, zimowe zajęcia przyrodniczo–praktyczne. Dzieci, pod okiem pani Moniki, przygotowały własnoręcznie kule tłuszczowe dla ptaków, aby pomóc skrzydlatym przyjaciołom w trudnym, zimowym czasie. Z wielkim zaangażowaniem mieszały składniki, formowały kule i umieszczały w nich sznurki, które umożliwią ich zawieszenie na drzewach w ogrodzie przedszkolnym.
Podczas zajęć przedszkolaki dowiedziały się, dlaczego zimą ptakom trudniej znaleźć pokarm, jak ważna jest pomoc ludzi oraz jakie produkty są dla nich bezpieczne. Dzieci wykazały się dużą samodzielnością, a jednocześnie empatią wobec zwierząt — z dumą tworzyły karmniki, wiedząc, że dzięki temu ptaki łatwiej przetrwają chłodne dni.
O czym należy pamiętać, dokarmiając ptaki?
Prawidłowe dokarmianie ptaków wymaga rozwagi. Choć dzieci chętnie pomagają, my — dorośli — musimy czuwać nad tym, by ich dobre chęci były bezpieczne dla zwierząt. Warto pamiętać, że:
1. Wybieramy produkty naturalne i niesolone.
Ptakom możemy podawać:
ziarna (słonecznik, proso, owies),
orzechy niesolone,
kasze,
ziarna zbóż,
tłuszcz zwierzęcy (łój),
suszone owoce (np. jabłka).
To właśnie takie składniki znalazły się w kulach przygotowanych przez Elfy.
2. Nie podajemy pieczywa!
Chleb i bułki, zwłaszcza miękkie i mokre, mogą szkodzić ptakom — zaburzają ich trawienie, a wilgotne pieczywo sprzyja rozwojowi pleśni.
3. Dbamy o higienę miejsca karmienia.
Karmnik powinien być regularnie czyszczony, aby zapobiegać rozwojowi chorób u ptaków.
4. Jeśli zaczynamy dokarmiać, róbmy to systematycznie.
Ptaki przyzwyczajają się do miejsc, w których mogą znaleźć pożywienie — warto więc kontynuować dokarmianie przez cały okres zimowy.
5. Umieszczamy karmniki w bezpiecznym miejscu.
Najlepiej tam, gdzie ptaki nie będą narażone na ataki drapieżników (np. kotów).
Zajęcia w grupie Elfy były nie tylko świetną zabawą, ale również ważną lekcją odpowiedzialności i troski o środowisko. Dzieci z dumą zawiesiły swoje kule w ogrodzie przedszkolnym, a teraz z zainteresowaniem obserwują odwiedzające je ptaki. To piękny przykład, jak uczyć najmłodszych wrażliwości poprzez praktyczne działanie.